Zeberki należą do rodzaju, Poephila z rodziny astryldów, nleżącej do rzędu wróblowatych.
Istnieją dwa podgatunki zeberek, Zeberka timorska (Zeberka zwyczajna) Poephila guttata guttata ze wschodniej Indonezji oraz Zeberka australijska (Zeberka prążkowogardła) Poephila guttata castanotis zasiedlająca kontynentalną Australie. Zeberka australijska ma wielkość około 10cm i masę ciała 11g.
Aktualnie można wyróżnić 3 typy zeberek australijskich. Formę dziką, która występuje tylko w natauralnym środowisku, formę hodowlaną nie różniącą się wielkością od dzikiej zeberki, ale może występować w wielu mutacjach barwnych. Ostatnią formą jest typ wystawowy, który znacznie różni się wielkością i budową od dzikiego przodka.
Dymorfizm płciowy u zeberki australijskiej jest bardzo dobrze zaznaczony. Samiec odmiany standardowej (dziko upierzony) jest barwy szaro-brązowej z ozdobnymi, rdzawymi plamami na obydwu policzkach oraz czarnymi prążkami na podgradlu i górnej częsci piersi, gdzie znajduje się czarna plama (kryza). Po bokach ciała, pod skrzydłami widoczne są ceglasto-rdzawe piórka upstrzone białymi kropkami. Kolejną cechą różniącą samca od samicy jest jego intensywna rubinowo-czerwona barwa dzioba. Samica jest znaczniej skromniej ubrawiona, nie występują w jej upierzeniu barwne plamy na policzkach, ani proązkowanego podgardla z kryzą. Dziób jest zwykle koloru bladoczerwonego lub pomarańczowego. Upierzenie samicy stanowi mieszaninę szarośc oraz brązu i pozbrawione jest typowych dla samca ozdób barwnych.
Budka lęgowa dla zeberek powinna być o wymiarach 12x15x15 lub 15x15x15cm. Materiałem do budowy gniazda może być włókno kokosowe.
Zeberka australijska znosi przeciętnie 4-6 białych jaj.
Zarówno samiec jak i samica wysiadują jaja.
Okres wysiadywania to 12-13 dni. Młode wychodzą z budki mniej więcej po 22 dniach i są dalej karmione przez rodziców (ok. 14 dni)
Pokarmem dla zeberek są mieszanki ziaren składających się głównie z różnych odmian prosa, kanaru i traw. Podczas pierzenia, godów i lęgów warto uzupełniać dietę o pokarm pochodzenia zwierzęcego np. mieszanka jajeczna. Dodatkowo cały czas ptaki powinny mieć dostęp do sepi jako źródło wapnia.
Istotnym dodatkiem w diecie ptaków są zielonki w postaci np. gwiazdnicy.